De pest & Aids

Onderwerp: De pest & Aids 29/11/2013, 21:49

Gisteravond een zeer interessant programma gezien op tv, discovery geloof ik?

Ging over de pest, nu hebben ze uitgedokterd waarom sommige mensen de pest overleefden...
dat had met een speciaal Gen te maken....

Dit gen hadden nog vele nakomelingen in hun DNA ....

Het vreemde van dit al was dat Aids bv leek op de pest van vroeger....zelfde manier van ziekmaken...en het virus drong in de witte bloedlichaampjes om zo door het lichaam mee te reizen en kwaad aan te kunnen richten....

Nu zijn er mensen die geen aids krijgen en wat bleek deze mensen hadden dus hetzelfde gen dat verantwoordelijk was
in vroeger tijden om mensen imuun te maken tegen de pest!!!

gen 132 ofzoiets?

Dus in feite waren deze mensen nakomelingen van mensen die de pest overleeft hadden danwel geleeft hebben in Europa..

Re: De pest [ 9/2/2003 02:10 | /¥Isis¥\ ]
De Zwarte Dood

De Zwarte dood: Toen de Pest in Europa woeddeDe grootste ramp in de geschiedenis van de mensheid waren niet de wereldoorlogen van de 20e eeuw, maar een epedimie, die Europa in de 14 eeuw teisterde en als de zwarte dood de geschiedenis in ging. Een kwart van de toenmalige bevolking van Europa, 25 miljoen mensen, werd in 5 jaar tijd, - 1347 tot 1352 - door de pest weggerukt. Tegenwoordig weet men dat deze zwarte infectieziekten door vlooien wordt overgebracht, die op knaagdieren tieren.

- De straf van God:

De belangrijkste overdrager van de pestbacterie is de rattenvlo. Mensen raakten door de beten van de vlo of door het inademen van geinfecteerde lucht besmet. In de 14e eeuw wist men echter niets van dit alles. Destijds gold de epidimie als de straf van god voor de zonden van de mensheid. Handelskaravanen brachten de pest van Centraal-Azie tot aan de Krim. Van daaruit kwam de ziekte met de handelsschepen naar de kusten van de Middellandse Zee en verspreidde zich verder over Europa. Het dagelijks werk kon niet meer worden verricht, de akkers konden voor het grootste gedeelte niet langer bebouwd worden en het houden van vee was bijna onmogelijk geworden.

- Het eerste slachtoffer:

De eerste slachtoffers van de pest werden in ijltempo in haastig opgeworpen graven, of bleven geruime tijd op straat liggen. Het leven in de stad kwam tot stilstand, toen de epidimie zich steeds verder uitbreidde, en de mensen ontvluchtten hun huizen. De lucht leek eveneens verpest te zijn door

'een ondraaglijke stank, zo afschuwelijk, dat men er door bevangen raakt'.

Slechts weinig steden en landstreken bleven gespaard. In Milaan bijvoorbeeld verordonneerde de aartsbisschop de eerste drie huizen, die door de pest getroffen werden, samen met de bewoners dicht te metselen. ( hoge geestelijken staan er in de geschiedenis nu eenmaal niet om bekend erg barmhartig te zijn en namen wel vaker drastische beslissingen, vooral omdat ze het gewoon mochten, er was immers niets of niemand die hen tegenhield? ) Zijn verordening werd opgevolgd en Milaan bleef zodoende gevrijwaard van de pest. Zonder te weten hoe de pest zich uitbreidde, had de aartsbisschop toch een afdoend middel tegen de epidemie gevonden; het isloeren oftewel quarantaine. maar ook isolering bleek goed te werken, indien gezonde mensen zich tijdig van de buitenwereld afzonderden.

- Het bestrijden van de pest: Isolering en Vuur

De Italiaanse dichter Giovani Boccacio beschrijft in zijn meesterwerk Decamerone een landhuis, waarin zeven dames en heren bijeen waren gekomen om de pest in Florence te ontlopen. Terwijl ze op het wijken van het gevaar wachtten, doodden ze de tijd met het aan elkaar vertellen van verhalen.

Ook op grotere schaal bewees afzondering een uitstekend middel te zijn; grote delen van Polen bleven hierdoor wellicht verschoond, want de bestuurders hadden hier een quarantaine ingesteld. Ook paus Clemens VI, die zijn residentie in het zuidfranse Avignon had, redde zijn leven door isolering. Op aanraden van zijn arts trok hij zich in zijn privevertrekken terug, waar hij verscheidene weken in eenzaamheid doorbracht. Ondanks de hitte van de zomer brandden hier constant twee grote vuren. Deze geneeskundige raad ws zeer zinvol, want de hitte weerde de vlooien af. Een Engelse edelman redde ook door vuur zijn leven. Onbarmhartig liet hij een nabijgelegen dorp waar de pest was uitgebroken plat branden. Noch de vlammen, noch de vlooien bereikten zijn huis.

In de kunst van de 14e en 15e eeuw was de pest een weerkerend thema, zoals op deze schilderij.

Oorzaken van de pest:

De beschreven gevallen waren echter uitzonderingen. De pest eiste een verschrikkelijke tol, toen deze golf door Europa trok. De loop der geschiedenis toont aan dat dergelijke catastrofen, die zoveel mensenlevens eisten, vaak vooraf werden gegaan door perioden van grote overbevolking en / of door economische nood. Als er teveel mensen op een te klein gebied samenelven, braken niet zelden epidemieen of oorlogen uit, waarin veel mensen het leven lieten. Nadat de pestepidemie voorbij was, veranderde de houding tussen heer en knecht op een beslissende manier. Ongeveer 1/3 van de bevolking van Europa was omgekomen, zodat de arbeiders hogere loon konden eisen en de grootgrondbezitters tevreden moesten zijn met lagere prijzen, want de vraag naar de belangrijkste gebruiksgoederen was danig afgenomen. Er ontstond - met name in de lagere klassen - economische en sociale onrust.

- Hoe men de pest bestreed:

De artsen uit de 14e eeuw waren niet geheel onervaren. Ze kondne tanden trekken, botbreuken genezen en zelfs huid transplanteren. Maar ze stonden machteloos tegenover de pest. Tegenwoordig onderscheid men drie soorten pest:

1. de builen of bubonenpest: hierbij zwellen de lymfvaten in de lies, oksel en nek op en vormen zogenaamde bubonen of builen.

2. de longpest: mals de pestbacterie in de longen terecht komt kan de long geinfecteerd raken. De longpest kan echter ook door het inademen van de pestepidemie veroorzaakt worden.

3. de pestsepsis: de derde vorm van pest is nog zeldzamer, hierbij is het bloed verrijkt met pestbactierien en kunnen er huidbloedingen voorkomen

Hoe bestreed men de Pest?
De artsen in de Middeleeuwen probeerde het 'gif' door aderlating, laxeermiddelen of clisteer uit het lichaam te verwijderen. Bubonen werden geopend of met hete verbanden afgedekt. Er werden verschillende geneesmiddelen voorgeschreven. Men verbrandde geurende stukken hout om de lucht te reinigen en de grond werd met rozenwater en azijn besprenkeld - beide maatregelen (hoe kan het ook anders?) de stank van het rottende vlees af. Verschillende voedingsmiddelen werden aanbevolen om te verhinderen dat men aan de pest ging lijden. Het kan soms wel eens gewerkt hebben, omdat de betrokkenen meer weerstand kregen tegen infecties. Maar de beste bescherming tegen de pest vond men toch in de geestelijke vrede met God. Inderdaad kwamen de artsen in de ziekenkamers op de tweede plaats, want eerst smeekte de priester Gods hulp af voor pestlijders en namen deze de biecht af. De mensen wilden dat nu eenmaal zo, omdat ze wisten dat hun toestand hopeloos was. En in hun vertwijfeling smeekten ze om een plaatsje in het hiernamaals, voor het geval de geneesmiddelen niet zouden helpen.

Londen 1665:

Toen in het jaar 1665 Londen door de pest bezocht werd, waren de artsen niet beter uitgerust dan in de eeuwen ervoor. Duizende werden het slachtoffer. Vreemd genoeg werden in de 17e eeuw tallozen katten gedood, om op deze wijze de pest te bestrijden. Daarbij waren dat juist de dieren die het bestand ratten hadden kunnen terugbrengen, waarop de vlooien, die de pestbacterie overdragen, welig tierden. In 1894 werd de verwekker van de pest ontdekt. Pas daarna kon men de fatale ziekte afdoende bestrijden.

» De pest en Aids
» AIDS compleet te genezen? En kanker?