De euro leidt tot pensioenroof

De euro leidt tot pensioenroof




Als geen ander land heeft Nederland pensioenen opgebouwd. Maar doordat andere landen dat niet deden, staat de waarde daarvan op de tocht. Is de vaak gehoorde noodkreet reëel, dat ons zorgvuldig opgespaarde pensioen aan grote gevaren blootstaat? Bangmakerij is mode geworden. Is dit angstbeeld gegrond? Allereerst zullen we moeten kijken naar wat wij Nederlanders aan pensioenrechten hebben opgebouwd. De vraag is of pensioenfondsen genoeg gespaard hebben om aan hun verplichtingen te voldoen. Daarnaast moeten we kijken welke impact de toetreding tot de eurozone op onze pensioenclaim heeft. Wat kan 'Brussel' ons opleggen? Hoe veilig zijn onze pensioenrechten afgeschermd van jaloerse blikken van derden?



Wereldkampioen



Eerst het goede nieuws. De ouderen onder ons zitten op een berg geld waar je U tegen zegt. We hebben meer pensioenrechten opgebouwd dan enig ander land. Op het vlak van pensioensparen is Nederland olympisch en wereldkampioen tegelijk. We hebben een pensioenpot opgebouwd ter grootte van 600 miljard euro. Dat betekent dat we per hoofd EUR 37.500 aan spaargeld opzij hebben gelegd.



Zelfs toen de beurs laag stond (2003) was de dekkingsgraad van pensioenfondsen ruim voldoende om aan de verplichtingen te kunnen voldoen. En na drie goede beursjaren zijn de reserves alleen maar gestegen. Daarnaast hebben we nog de AOW als zekerheid. Zij die tussen hun 15e en 65e levensjaar in Nederland hebben gewoond, bouwen jaarlijks 2 procent AOW-recht op. En last but not least beschikken we over een berg aan koopsompolissen. Van deze contracten zullen de komende jaren vele miljarden vrij komen te vallen, sommige zelfs belastingvrij!



Vergrijzings-tsunami



Dan het slechte nieuws. Met de invoering van de euro zijn we collectief beroofd. We zijn als 'rijken' uit ideële redenen toegetreden tot een muntunie bestaande uit 'arme sloebers'. De meeste eurolanden hanteren voor de uitbetaling van pensioenrechten een omslagstelsel. De overheid betaalt de pensioenclaims uit de lopende kas. Dat Nederland voor de euro gekozen heeft, is een historische blunder



Landen als Italië en Spanje hebben nauwelijks gespaard voor de oude dag. Dat ging lange tijd goed, totdat vergrijzing een thema werd. Nu we aan de vooravond staan van een vergrijzings-tsunami, is de vraag hoe dit systeem overeind te houden. In Italië staat in 2030 tegenover elke belastingbetaler een ontvanger van staatsinkomen! Maar ook Nederland vergrijst. Het grote verschil is dat Nederland gespaard heeft voor pensioen. En niet weinig ook. Het ABP heeft het niet onaardige bedrag van 210 miljard euro bijeengelegd. Alleen al deze 'spaarpot' is qua grootte bijna net zo groot als de gehele Nederlandse staatsschuld (260 miljard euro). Ons kapitaaldekkingssysteem is superieur aan het omslagstelsel. Invoering wordt in andere EU-landen overwogen, maar is gewoonweg te duur. Dus laten deze landen de zaak op haar beloop: na ons de zondvloed.



Koopkrachtverlies



Het belang van Nederland is anders dan dat van de eurocollega's. Deze zijn de komende jaren gebaat bij een stevig oplopende inflatie. Zij moeten immers uit de lopende kas de pensioenclaim betalen; ze zullen voor miljarden aan blanco cheques tekenen. Het belang van Nederland is juist een lage inflatie, want dan gedijt de opgebouwde spaarpot het beste. Een groot deel van ons pensioengeld is in obligaties belegd. Een hoge inflatie laat onze spaarpot als sneeuw voor de zon wegsmelten. Deze kwetsbaarheid is door het besluit van de Pensioenkamer (2002) om van de pensioengelden een nog groter deel in obligaties te beleggen, fors toegenomen.



De komende jaren is koopkrachtverlies het grote gevaar van ons pensioengeld. Nederland zal tandenknarsend moeten toezien hoe bij de grote gemene deler in euroland de behoefte aan meer inflatie voorrang zal krijgen.



Beroofd



De verdedigers van de beslissing om toch toe te treden beroepen zich op de no-bail-out-clausule die in de EU-verdragen is opgenomen. Hierin staat dat een land niet gehouden kan worden de schulden van een derde land te compenseren. Letterlijk: ".zijn de lidstaten niet aansprakelijk voor de verplichtingen van een andere lidstaat". Maar ook: "Bij een slecht beleid van één land bestaat de kans dat de eurorente stijgt. Dat is nadelig voor de landen die wel een goed beleid voeren." Wat als één kleine staat een deugdelijk pensioensysteem heeft en de overgrote meerderheid niet? U voelt 'm al aankomen: tegen een collectieve overtreding van de Europese begrotingsnorm kan Nederland niet opboksen. Een structureel hogere inflatie is het gevolg.



Geen wonder dat het Verenigd Koninkrijk er niet over peinst de euro in te voeren. Dit land voert net als Nederland een kapitaaldekkingssysteem en opteerde in 1991 voor de opt-out-clausule'. De Britten stelden daarmee toetreding tot de euro tot onbepaalde tijd uit. Het feit dat Nederland om ideële redenen voor de euro gekozen heeft, is een historische blunder en zal ons duur komen te staan. Daarnaast is door de te lage omruilverhouding die toentertijd is toegepast, Nederland van enkele tientallen miljarden euro's aan pensioenvermogen beroofd. Oftwel ongeveer 10 procent van ieders pensioen. We kunnen met alle gemak spreken van de grootste pensioenroof aller tijden. En of het daarbij blijft is nog maar de vraag.



Van meerdere kanten staat de zekerheid van ons pensioen onder druk. Op pensioen kunt u rekenen, maar wat daarvoor te koop is, is zéér de vraag. Het uitzicht op een gouden eeuw is ons met de invoering van de euro ontnomen.



Drs. R.G.G.M. Melchers is econoom en analist bij Van Lanschot Bankiers.



Bron: www.uitkijk.net



En de beoogde nieuwe regering"lijers "willen ons doen geloven dat de AOW'ers met een klein pensioentje nog mee moeten betalen .........,terwijl er tot 2020 genoeg geld "in kas "is.
_________________
IK BEN WIE IK BEN EN NIEMAND ANDERS
www.forum-voor-de-vrijheid.nl


'Zet fout van dure euro recht'



Door ELLEN DEN HOLLANDER







[INTERVIEW] André ten Dam vecht tegen de wisselkoersfout die bijna negen jaar geleden werd gemaakt...




André ten Dam. FOTO JOOST HOVING




...waardoor de gulden 'te goedkoop' in de euro belandde. 'Als ik had ontdekt dat ik het bij het verkeerde eind had gehad, had ik er een streep onder gezet. Maar er zijn steeds meer aanwijzingen dat ik gelijk heb'.



RIJSWIJK - 'Het is een schandalige zaak, dat is de reden dat ik me hier nog steeds mee bezighoud. Er is iets goed misgegaan en dat moet rechtgezet.''



André ten Dam is naar eigen zeggen 'een eenvoudig jurist maar niet van gisteren'. Hij 'ontdekte' twee jaar geleden dat de gulden te laag is gewaardeerd bij de invoering van de euro. ,,Ik las dat de euro eigenlijk twee gulden had moeten kosten.



Na enig onderzoek bleek mij dat wij daardoor na de invoering een extra hoge inflatie hebben gehad,'' legt hij uit in zijn juridisch aviesbureau in Rijswijk. ,,Dat was Koninginnedag 2005. Ik heb nog dat weekeinde een website opgezet, www.wisselverlies.nl .''



Het mediacircus barstte los nadat hij enkele dagen later in het AD aankondigde een claim voor te bereiden. ,,Twee maanden lang was ik alleen bezig met het beantwoorden van vragen van de binnenlandse en buitenlandse pers. Ik had toen geen tijd mij verder in de materie te verdiepen.''



Die verdieping kwam later en de claim lijkt er nu werkelijk te komen. ,,Ik wist niet veel van monetaire economie. Ik heb vele deskundigen over dit onderwerp gesproken. Van banken en economen begreep ik dat eind jaren '90 de consensus was dat de gulden zwaar ondergewaardeerd de euro in dreigde te gaan.



Wel tien tot twintig procent.'' Wie 2200 gulden aan salaris ontving, kreeg daardoor voortaan 1000 euro in plaats van 1100 of 1200 euro. En een spaarrekening van 6000 gulden werd 2727 euro in plaats van 3000 of 3333 euro.



Van achter een grote stapel papier vertelt Ten Dam over de kern van het probleem. ,,Met het verdrag van Maastricht besloten de landen in de Europese Unie dat er één Europese munt zou komen. Het was de bedoeling van het verdrag dat er 'eerlijke koersen' zouden worden gehanteerd.



De afspraak was dat geen van de landen in de aanloop naar de euro tot devaluatie van hun munt mocht overgaan om zo de concurrentiepositie te versterken. Een opwaardering, dus revalueren, mocht wél.''



De gulden had binnen het Europees Monetair Stelsel een uitzonderlijke positie door de koppeling aan de Duitse mark. ,,Nederland was een soort monetaire provincie van Duitsland. Het grote verschil was dat wij in Nederland eind jaren '90 een bloeiende economie hadden en een lage inflatie en als gevolg daarvan een steeds sterkere munt.



Duitsland na de hereniging en ook de andere Eurolanden bleven juist achter. De gulden was daardoor ondergewaardeerd ten opzichte van de mark en de overige munten. Dat had gecorrigeerd moeten worden voor het vaststellen van de wisselkoersen van de euro.''



Hét moment om dat te doen was mei 1998. ,,Een half jaar voor de invoering van de girale euro werden de onderlinge wisselkoersen vastgesteld. De Duitse mark was daarbij feitelijk telkens het uitgangspunt.''
Nout Wellink, de president van De Nederlandsche Bank, erkende later in NRC Handelsblad dat een mogelijke correctie wel was aangestipt bij de Duitsers. Maar die voelden er niet zoveel voor. ,,Nederland heeft zich kennelijk weer in zijn hok laten sturen. Duitsland maakte de dienst uit.''



Het gevolg: de koers werd 2,20371 gulden, volgens Ten Dam tien tot twintig procent te hoog. Een gemiste kans want met een correctie had de Nederlandse economie niet of minder oververhit geraakt. ,,Wij hadden een heel hoge inflatie in de jaren 2000 tot 2002.Hoger nog dan het CBS ons voorspiegelde. Iedereen kwam zwaar in de problemen.''



De te lage waardering van de gulden kost iedereen geld, zo is de redenering van Ten Dam. ,,Mensen met een vast inkomen krijgen elke maand te weinig, de uitkeringen waren lager en een deel van het spaargeld verdampte.'' Alle schulden krompen ook. ,,Dat is zo, maar de grootste winnaar was de staat: minister Zalm was in een klap een substantieel deel van de schuld kwijt.''



,,Of ik anti-euro ben? Dat is een politieke keuze. Maar als wij allemaal hadden geweten van het koopkrachtverlies als gevolg van de onderwaardering dan hadden er in 1998 16 miljoen mensenop het Binnenhof of in Brussel gestaan. Ik ben geen Don Quichot of rebel, ik ben een realist. Had ik ontdekt dat ik het bij het verkeerde eind had, dan was ik ermee gestopt. Maar ik krijg steeds meer aanwijzingen dat ik gelijk heb.''



Wat de stichting nodig heeft, is steun. "We hebben 15.000 steunbetuigingen maar we zoeken nog ambassadeurs die de stichting willen vertegenwoordigen. En ook sponsors, want het voortraject kost ook veel geld.''




Zie ook:
'Compensatie voor verkwanselen gulden'

De euro-ramp treft ons allemaal!



De Telegraaf : Martin Dessing pakt de staat aan in
verband met mogelijke onderwaardering van de gulden



Martin Dessing presenteert zijn boek en is kandidaat voor de Tweede Kamer




Martin Dessing stootte min of meer bij toeval op de ontwikkeling van de euro en de gevolgen die de invoering van de euromunt voor ons land zou hebben. De eerste antwoorden op zijn serieuze vragen hierover van minister van Financiën Gerrit Zalm in december 1996 ontgoochelden hem echter zodanig dat hij tot op de bodem ging uitzoeken hoe de euro in ons land tot stand was gekomen. Hij kwam tot onthutsende ontdekkingen. (zie het interview) en de analyse van de schade



Er werd volledig gehandeld in strijd met onze grondwet. In de Eerste Kamer werd er niet en in de Tweede Kamer niet juist gestemd over de euro-invoering. Bovendien bleek hem al spoedig dat alle mooie beweringen van de politici totaal niet klopten. Ook al omdat er op grote schaal werd gesjoemeld met de overeengekomen besluiten. Zijn in 1997 geuite voorspelling dat het stabiliteitspact niet zou werken, is inmiddels meer dan bewaarheid. Maar óók de door hem voorspelde prijsstijgingen zijn volledig uitgekomen, al wordt dit nog steeds door veel politici, minister Zalm voorop, ontkend.



Terwijl intussen een kwart van onze bevolking regelmatig de deurwaarder op de stoep heeft staan en ruim 43 procent zijn vakantiegeld moet benutten om schulden te betalen! Zelfs de begrotingen van rijk en gemeenten vertonen nu recordtekorten als gevolg van invoering van de euro.



Topondernemers in ons land hebben ontdekt dat zij 30 tot 60 procent meer euro's nodig hebben om hun levensstandaard te kunnen handhaven. Alleen kunnen ouderen en degenen die aan de onderkant van de inkomensgrens leven, zich dat niet permitteren, zij zijn de eerste slachtoffers. Ook voor de toekomst worden de helaas sombere voorspellingen van Martin Dessing met betrekking tot de euro bewaarheid. Zeker na de toetreding van de tien nieuwe eurolanden. Fraude en bedrog zullen in Europa ongetwijfeld verder toenemen, zoals de Nederlandse, door Hare Majesteit de Koningin onderscheiden plichtsgetrouwe ambtenaar Paul van Buitenen in Brussel enige jaren geleden al vaststelde, toen door zijn toedoen de gehele Europese regering Santèr vroegtijdig en gedwongen moest aftreden!



De euro-ramp treft ons allemaal!... ^Behalve politici, ex-politici en... de top-graaiers van semioverheidsinstellinqen en het bedrijfsleven.

http://www.wisselverlies.nl/







Euro kost werknemer erg veel geld
De invoering van de euro in 1999 heeft de gemiddelde Nederlandse werknemer nu 33.000 euro gekost, zegt de Stichting Wisselverlies.nl.



164% koopkrachtverlies
Volgens Wisselverlies.nl is de gulden 12 tot 20% te goedkoop ingeruild; in plaats van 2,20 gulden per euro was 1,96 gulden reëler geweest. De stichting heeft uitgerekend dat de opgetelde koopkrachtschade de afgelopen jaren rond de 164% van het huidige inkomen is.



Spaarders
Spaarders die in 1999 een saldo van 10.000 euro hadden, zijn nu door de euro 3250 euro misgelopen, aldus de berekeningen van Wisselverlies.nl. Zonder compensatiemaatregelen is de koopkrachtschade voor volgend jaar 27% van het huidige inkomen.



Nationale actie
De stichting houdt een nationale actie om compensatie te krijgen voor alle schade die Nederlandse burgers, bedrijven en organisaties hebben geleden door de omwisseling van de gulden naar de euro. Bron: RTL Nieuws

Invoering Euro grootste wisseltruc aller tijden



AMSTERDAM - In zijn zojuist verschenen boek "De euroramp treft ons allemaal" stelt de auteur Martin Dessing dat de door de Europese politici zonder inspraak van de Europese bevolking ingevoerde euro de grootste geldwisseltruc uit de geschiedenis is.
Slechts de politici/beslissers en bankdirecteuren hebben daadwerkelijk voordeel van invoering van de euro gehad. Zij allen ontvangen nu hun pensioenen en verhoogde salarissen in aanzienlijk meer waard zijnde euro's, in plaats van destijds steeds minder waard wordende en door inflatie bedreigde lires, peseta's, francs, drachmen, guldens en d-marken.



De bevolking in nagenoeg alle eurolanden klaagt steen en been over de ingevoerde euro en de gevolgen daarvan. Vanaf 1996 volgde de auteur de gang van zaken rondom de invoering van en de beslissingen over de euromunt en kwam tot de conclusie dat zelfs Karel V, de Spaanse Hertog Alva (10e penning) en Napoleon jaloers zouden zijn geweest op deze unieke Europese geldwisseltruc van onze moderne tijd, zonder inspraak van de bevolking.



Dessing stelt vast dat het -inmiddels volledig mislukte stabiliteitspact slechts een afleidingsmanoeuvre was om tegenstanders van de euro de mond te snoeren. Officieel is thans bevestigd dat Griekenland vanaf het begin sjoemelde met de eurotoetredingsvoorwaarden, terwijl ook Duitsland zich niet hield aan die voorwaarden, hetgeen de auteur zelf vaststelde tijdens een persoonlijk debat in Noordwijk in mei 1997 met de toenmalige Duitse Bondskanselier Helmuth Kohl.



Tevens telt Dessing vast dat ook ons land niet aan de voorwaarde voldeed. Daarnaast beschuldigt hij ex-premier Wim Kok en ex-president van de Nederlandse Bank Wim Duisenberg en Minister Zalm van overtreding van onze grondwet bij die euro-invoering, terwijl er in de Eerste kamer niet eens over de invoering werd gestemd.



De toenadering tot Turkije doet vermoeden dat ook in de toekomst gesjoemeld zal worden met toetredingseisen hetgeen, zo voorspelt de auteur, de bevolking van heel Europa zal gaan opbreken.



Uit de Telegraaf, 10 jan 2005