Of die contact zoeken met een geliefde juist op het moment dat die geliefde in gevaar is. Is dat intuïtie? Toeval? Beschikken die mensen over informatie over de toekomst? Die vragen wilde HeartMath beantwoorden met het volgende experiment.
Een vrouw zit voor een computerscherm. De middelvinger van haar rechterhand is verbonden met een sensor die haar hartritme vastlegt; op haar hoofd zitten sensoren die haar hersengolven vastleggen. Het scherm is zwart. Na een interval verschijnt een beeld op het scherm. Dan wordt het weer zwart. Na een tijdje verschijnt weer een beeld. Het scherm wordt weer zwart. En dat proces gaat geruime tijd door.
Wat blijkt? Steeds vijf tot zeven seconden voordat een 'wreed' beeld op het scherm verschijnt, slaat de grafiek die het hartritme aangeeft, uit - terwijl de verschijning van een 'lief' beeld zo'n uitslag níet laat zien.
Maar ook: het hartritme laat eerst zien dat een negatief beeld op komst is; de hersengolven reageren een paar seconden later - maar nog steeds voordat het beeld daadwerkelijk op het scherm verschijnt.
Rollin McCraty, directeur reserach van HeartMath, spreekt van één van de meest baanbrekende onderzoeken van zijn instituut: 'Dit onderzoek bewijst dat mensen zich kennelijk intuïtief bewust zijn van toekomstige negatieve gebeurtenissen. Het bewijst dat het menselijk hart toegang heeft tot een informatievel
http://www.asmi-ikben.nl/Hart&toekomst.html