Angels

Angels




Bloedmooi was ze, de donkere engel met haar zwarte krullende lokken en fluweelbruine ogen.
Alles aan haar was van een onaardse etherische schoonheid. zo verfijnd, zo onmenselijk bijzonder schoon.
Haar karakter was ook van dien aard dat deze bestond uit zuivere puurheid en wijsheid. Alsof zij, gelijk een engel vanuit het hemelse rijk op aarde was neergevallen.
Maar hoe triest is het leven van een gevallen engel op aarde. Wie kon deze schone vrouw begrijpen?
Wie kon haar volgen in haar gedachtenpatronen, toch geen mens?
Hoe ze ook haar best deed om geliefd te zijn bij mensen op aarde, het lukte niet.
Groen en grauw van afgunst was men op haar, niemand kon haar uitstaan nml.
Ze was zo wijs, zo beschaafd en net, zo beleefd, zo vriendelijk het was werkelijk onuitstaanbaar.
Geen enkel mens was zo perfect als zij.
En ondanks haar schoonheid, straalde ze ook iets uit wat mannen bang maakte voor haar.
Iets onaantastbaars, iets dat niet te misbruiken was, iets dat ver uit steeg boven alles, wat een man eventueel aan duistere plannen had voor een vrouw, kon men bij haar gewoonweg niet maken.Dit voelde men bij haar, de zuivere engel bezoedelen dat zou je duur komen te staan ooit in de hemel. En dat voelt een mens heus wel aan hoor, in het verre onderbewustzijn. Dus de Engel, haar naam was toevallig ook nog eens Angel, had eigenlijk geen vrienden, geen lieve familie, geen leuke buren, helemaal niets eigenlijk?
Ze moest het alleen zien te rooien in het harde wereldje dat leven nu eenmaal was. En dat lukte maar half want als niemand aardig is tegen jou, dan moet je wel een hele taaie engel zijn wil je daar tegen kunnen.
Op een dag had de schone Angel het eindelijk door, ze zou fouten moeten maken, dan zou men haar wel aardig gaan vinden.
Dus met opzet maakte ze enkele fouten, en inderdaad enkele mensen begonnen waardering te krijgen voor de immer zo perfecte engel, die nooit eens een fout maakte. Maar dit wekte sympathie op bij de mensen, want zo zijn mensen vaak.
Als er wat fout gaat, hebben ze in ieder geval het idee dat zij die fout niet gemaakt hebben dus dat is dan wel fijn om te beseffen natuurlijk.
En iemand die onfeilbaar is, zien falen, dat geeft wel een kick! Dus Angel had wat nieuwe vrienden gemaakt...gelukkig maar. Wat was het fijn om vrienden te hebben.
Ze vergaf hen alles wat zij deden, want dat doen engelen nml. ze vergeven mensen alles.
Af en toe maakte ze expres wat fouten en deed ze domme dingen, zodat de mensen haar aardig bleven vinden natuurlijk.
Maar Angel had wel veel verdriet van wat mensen haar aandeden, en ze beseften dit natuurlijk niet altijd, want ook dat is mens eigen, nml anderen kwetsen zonder er zelf over na te denken. Dus het pure kwetsbare hartje van de engel had veel te verduren, de oneerlijkheid en jaloerzie van haar zogenaamde vrienden, deden haar wel heel erg veel pijn en verdriet. Toch zei ze het niet. Ze dacht laat maar, ze zijn nu eenmaal zo.
Ondertussen liep jan en alleman over de engel heen. Ze was net een deurmatje waar je de voeten aan af kon vegen. Wat kon het die mensen nu schelen?
Was toch niet hun probleem? Zolang die perfecte engel haar fouten maar maakte zo op zijn tijd waren zij allang tevreden nml.
En zo ging dat maar door jarenlang, en engelen hebben veel geduld hoor, maar het liep de spuitgaten uit.
Aan alle kanten viel men de engel lastig op het levenspad. Wat er ook gebeurde alles moest fout gaan, alles moest kapot gaan, alles wat goed had kunnen zijn, was het ineens niet meer...en niemand had enig begrip of mededogen voor die lijdzame engel.
Mensen luisteren liever naar grof geschut en een grote mond.
Als mensen deden wat engel deed, zei men oh wat geweldig en oh wat prachtig! En oh wat goed maar oei als engel toch eens dat deed wat die mensen deden dan zei niemand iets.
Men behandelde haar als een voetveeg, maar ondertussen vroeg men zich af hoe zij zich toch staande hield.
Onderwijl genietend van hun pesterijen af en toe, hun kleinzielige gedrag.
Ze werd genaaid bij het leven en nog zei ze niets want engelen doen dat niet.
Engelen zijn geduldige wezens ooit levende in het hemelse rijk waar niets dan schoonheid is.
Hoe kunnen zij weten hoe grof de aarde is? Dat kunnen zij toch niet.
Na vele lange jaren en kwellingen, werd het engel duidelijk.
De mensheid kende haar liefde niet, haar geduld niet, haar gevoelig zijn niet, mensen kennen niet dat wat zuiver is, omdat zij het zelf nog niet bezitten nml.
Gelukkig vond engel een andere gevallen engel op aarde, en ook hij had dezelfde vervelende ervaringen met de mensheid.
Was ook beschadigd door al die kul die mensen kunnen vertonen in het aardse rijk.
Maar toen zij elkaar vonden, hadden zij niemand meer nodig dan elkaar.
En leefden ze nog lang en gelukkig.
Ze hoefden niet te worden zoals die mensen op aarde, want zij hadden de wijsheid nog niet.
Zij hoefden niet te veranderen voor mensen op aarde omdat zij al goed waren zo zij waren.
En daarom waren zij uit de hemel komen vallen om dat te leren.
Namelijk dat je je nooit uit het veld moet laten staan door wezens sterker en groffer dan jij zelf.
Als mensen over je heen walsen denk dan aan de engelen.
En besef dat jij diegene bent die meer begrijpt dan zij ooit kunnen en dat zij nog vele levens nodig hebben om te leren.
Angelwings