Buren

Buren


Buurvrouw Thea kon er geen genoeg van krijgen, waarvan zul je denken?
Nou van ***.
Ze was er verslaafd aan, zo vertelde ze dit elke morgen, bij de bak
koffie die buurvrouw Annie zette.
Annie werd wel eens flauw van, al dat geleuter over buurmans leuter
maar ja?
De enige aanloop was toch Thea, en dat kon ze niet missen, dus ze bleef
maar vriendelijk knikken.
Ow Annie je wil nie weteuh wat we gisteren gedaan hebbe. Nou meid gille
joh!
Ja dat geloofde Annie wel, ze kon er vaak van meegenieten nml door de
dunne muren heen.
Zuchtend vroeg ze; scheutje melk derbij Thea?
Tuurlijk meid dat weet je toch? Antwoorde Thea enthousiast.
Jezus waar dat mens toch die energie vandaan haalde zeg, dat eeuwige
enthousiaste doodmoe werd je derfan. Maar Annie hield der mond.
Nou was gebeurde der dan Meid, verzuchte Annie.
Nouw ik had voor me mannie een slippie gekocht, met een olifantje
derop, je weet wel toch?
Nou die moest ie aantrekken, wat denk je ahahahaha, ik pies in me
onderbroek, ik kannie meer annie!
Gillend van het lachen, lag ze over de tafel te schudden met haar volle
bovenlijf, de rest zat gelukkig onder de tafel.
Godzijdank dacht Annie nog. Pfff...
Wat dan, vroeg ze braafjes.
HIJ PASTE NIET...AHAHAHAHAHAHAHHA HIHIHIHIHI
WOEHAHAHAHAHAHAHAAAAAAAAAAAAAA` De tranen sprongen in buurvrouw Thea's
ogen van het lachen...
hij paste er niet in! ahahaha snap je, vat je hem?
wahahahahhahahaha.....
ja leuk zei buurvrouw Annie die er niets van
snapte.
Slipjes, olifanten, waar ging dit toch over allemaal?
Mens drink je koffie toch eens op!
Bromde ze.
Maandenlang ging het door, allemaal ranzige verhalen over de seksuele daden van de buren, het hing Annie de keel uit.
Maar de dag kwam dat Buurvrouw Thea van haar trapje viel en met een gebroken heup in het ziekenhuis terecht kwam.
Wat een rust en zaligheid zeg, bedacht Annie zich merenmaals.
Tegenwoordig zat ze dan in haar uppie haar koffie te drinken zonder vunzige verhalen van buuf.
Ja ze nam er zelfs een kaakje bij tegenwoordig.
Op een dag kwam Buurman ff langs om te vertellen dat Buurvrouw Thea toch nog wel enkele weken in het ziekenhuis moest verblijven.
Ze bood hem een kopje koffie aan, kom buurman even een bakkie ken toch geen kwaad?
En ze hadden zowaar best een leuk gesprekje samen, gut veel gezelliger dan met buurvrouw Thea zeg!
Tjonge een verademing zelfs, hij sprak met geen woord over *** zelfs?
Nu moest ze het toch eens vragen aan hem.
Eh buurman?
Ja buurvrouw, antwoorde hij braaf achter zijn kopje koffie.
nou eh Thea he, elke dag..eh...ja hoe moet ik het zeggen?
Hulpeloos keek ze hem aan, eh nou...
Ja wat? Vroeg hij...wat is er dan?
En Annie vertelde hem over de maandenlange kwelling om elke dag het gezeur aan te horen van hun seksleven...
Oh, doet ze dat? mompelde de buurman...oh...
nadenkend keek hij haar aan...
Maar...
Ik ben al jaren zo impotent als een deur?
Angelwings