A new beginning

A new beginning


Op een hemelse dag sprak God in de hemel twee zielen aan.
Ehm het wordt tijd om eens wat te gaan leren, enzo..zei hij.
Hij krabte in zijn baard, en keek bedenkelijk, hoe gaan we dit invullen dit keer?
De twee zielen waren net aan het aura springen en ze keken geschrokken op naar Meneer God...eh oh nu al, zei de een.
Ja nu al, zei God goedmoedig, 300 aardse levensjaren zijn wel genoeg spielerij nicht?
Hmmz he wat gaat die tijd toch snel zei de anderen ziel. Duidelijk teleurgesteld.
Tjah zei Meneer God, glimlachend tis wel lullig maar ja?
Het is niet altijd feest he, jullie hebben nu 300 jaar zitten lanterfanten hier in de hemel enne ik vind wel dat het weer eens tijd wordt voor een aardse opfriscursus....dussssss
Pff de twee zielen waren echt van hun a propo zeg, alweer naar die klotenwereld toe, als baby beginnen, alles weer leren op die klotenscholen en dan, ulks alles weer opnieuw!
Gatverdamme zei de ene ziel...booskijkend...en de ander zei waarom wij?
Hebben wij ons dan niet genoeg verstopt voor uw alwetende blik?
God glimlachte om zoveel domheid...je moet echt nog veel leren zieltje...
Ik heb al een plan bedacht voor jullie twee...
Oh wat dan zei de een aarzelend..
de ziel baalde echt zichtbaar, zijn aura kleuren werden terstond donkerder dan zij waren...
Nou ziel 1
jij komt bij die en die ouders, God liet wat beelden zien, en een woning, en het zal niet meevallen maar jij zult afleren te wantrouwen...
oh fijn zei de ziel maar meende dit niet, en dat wist God meteen he!
Hij keek bedenkelijk naar ziel 1
Het wordt echt tijd voor jou hoor...zei hij nog.......
ziel twee wees hij idem de weg die hij moest gaan...ook hij had enkele taken te vervullen..
De zielen moesten naar een groepsbijeenkomst van de nieuwe aardlingen.
vele zielen huilden van ellende, tranen die zij al jarennnnnnnn niet meer hadden ervaren vervulden hun zielenogen.
Niemand wilde terug naar de aarde, op een enkeling na.
Die enkelingen hadden wat teveel branie natuurlijk.
Maar goed snel terug is ook sneller leren en sneller doodgaan...dus why not?
ze mochten zelf uitkiezen hoe zij dood zouden gaan op aarde, en de een koos voor moord...laat mij maar neerschieten, dat is lekker snel enzo...en een ander riep uit...laat mij maar van de berg mieteren in frankrijk op vakantie...weer een ander verkoos om een hart te hebben dat opeens stil zou staan.
Een schijterd zei dat hij liever zou sterven tijdens de slaap, maar ook dat werd gehonoreerd...
alles kon in de hemel.
Eentje zei, ik wil geen vader hoor in dit leven!
Prima dat mocht ook...en een ander zei ik wil opgroeien zonder familie en steun..en weer een ander zei:
Ik wil lekker verzuipen tijdens..en zo ging het maar alsof het niets was...
Alles werd netjes opgeschreven door opperbeschermengelen...
Men moest ook overleggen dat men enkele beschermengelen kreeg.
Nu waren dat meestal zielen die elkaar al langere tijd kenden vanuit allerlei levens op aarde, maar die nog niet terug hoefden.
Zal ik jouw beschermengel zijn op aarde riep er een!
Of: zal ik jou begeleiden?
men sprak maar door elkaar heen, God glimlachte alleen maar bij al zijn kinderen die weer opnieuw zouden uitvliegen.
De poorten der aarde werden voorbereid geopend te worden voor deze zielentrilling groep.
Binnenkort als alles besproken was en beschreven zouden zij uitvliegen naar de aarde, om nieuwe ervaringen op te doen.
De twee zielen die God als eerste had aangesproken waren in feite tweelingzielen, dat betekende dat er uit een volmaakte ziel, 2 ontstaan waren, ipv zoals op aarde uit twee mensen een kind kon ontstaan, ontstond er aan de andere zijde, 2 zielen uit een volmaakte ziel.
Deze zielen zouden eeuwen samen horen, moeten zijn, hoe dan ook.
Ze hoorden bij elkaar en zouden eeuwig een gemis voelen als ze elkaar niet zouden ontmoeten.
Er kwam een hemelse barbeque, een afscheidsfeestje en God kuste al de zielen die terug moesten naar de aarde op hun zielse hoofden.
Veel geluk en veel wijsheid gewenst zei hij geemotioneerd.
Men kuste elkaar ten afscheid, en God gaf het teken waarop de poorten open moesten gaan..
Met een laatste groet en zwaai loste men een groep zielen naar de aarde, het leken wel doorzichtige vlinders, als je ze zag gaan..
Allen kwamen aan in een baarmoeder, met een bijna volgroeid lichaampje.
Vastgeplakt met een soort hemelse bizonkit.
zaten ze daar hun geboorte af te wachten..om een nieuw leven te beginnen en alles te vergeten wat zij kenden van thuis.
AngelWings