Moerasheks

Moerasheks


De hitte toverde golven op het wegdek, alsof er water over de weg stroomde.
Jonathan veegde het zweet van zijn voorhoofd. Daar stond hij dan, pech met zijn motor, in niemandsland, zo leek het tenminste.
Er kwam niemand langs en zijn mobiel was ook nog eens zo leeg als het flesje spa dat hij had meegenomen voor onderweg.
Hij trok zijn motorpak maar uit want het was niet te harden in die hitte.
Vloekend rukte hij het pak van zijn plakkende lijf.
Om zijn wilde lokken bond hij een rode zakdoek, tegen de felle zon.
Hij trok ook zijn shirt uit, het zweet gutste hem langs zijn lijf.
Hij kon gaan lopen naar een dichtst bijzijnd benzinestation maar dat leek hem even geen goed plan.
Het was te heet nml.
Hij ging even zitten aan de kant in de berm, en trok een graspriet uit, en stak deze in zijn mond en begon te kauwen.
De zon blikkerde fel op hem neer, en na enige tijd sprong hij op, om op zoek te gaan naar een dichtst bijzijnd station of huis, want hij had een vreselijke dorst. Jonathan koos een bospad, waar er verkoeling was voor de intense hitte, en zo liep hij een tijdje door het bos.
Het was er doods stil, huiverend wreef hij even over zijn bovenlijf.
Het was er bijna ijzig koud, onvoorstelbaar, dacht hij nog.
Af en toe flikkerde de zon zijn stralen door de boomtoppen naar de bosgrond, die begroeid was met veel mos en wilde varens.
Plots trapte hij op een zachte grondmassa, en geschrokken maaide hij met zijn armen in het rond, en voelde hoe de drassige grond zijn voeten opzoog de diepte in.
Help, riep hij uit.
HELP!
Maar niemand die hem kon horen, immers.
Zijn hart klopte hem wild in zijn borstkas, hij probeerde een tak vast te grijpen maar kon deze net niet raken.
Tot aan zijn middel zat hij al vast in de drek, het moeras zoog aan hem, zoog zo hard dat hij voelde hoe zijn broek langzaam maar zeker uitgezogen werd door de modder.
Jonathan bad hardop, Oh God help mij hier uit alstublieft.
Ik zal nooit meer slechte dingen doen, ik beloof u plechtig als ik hier uit kom dat ik mijn leven zal beteren.
En ondanks de kou en kilte van het bos brak het zweet hem weer uit aan alle kanten.
Hij voelde opeens hoe zijn voeten vaste grond onder zich kregen en opgelucht haalde hij adem, pffffffff.
Opgelucht probeerde hij om zich ergens aan vast te grijpen, maar er was geen enkel houvast geen tak geen boomstronk of wat dan ook.
Het kriebelde bij zijn benen, hij hield zijn adem in, wat was dat?
Een of ander beest in dit moeras?
Oh God toch geen slang oid. Hij schreeuwde het uit.
Oh wat was dat hijgde hij uit. Iets greep hem rond zijn middel.
En zijn broek zoog ineens weg van zijn onderlijf. Hij was naakt vanaf zijn middel in het moeras, en iets, iets,.maar wat wist hij niet.
Hij gruwde, hij voelde een ijskoude hand, dat langs zijn lijf streelde, door de modder heen.
Jonathan werd lijkbleek, wat was dat verdomme!
En ondanks het griezelige van dit alles, voelde hij hoe zijn geslacht in omvang toenam. Dit kon niet waar zijn, nee dit overkwam hem toch niet?
De hand greep zijn geslacht beet en begon hem heftig en vakkundig te masseren. Oh wat een genot, Jonathan sloot zijn ogen, en genoot ondanks de vreemde situatie. Man, zo lekker, had nog nooit iemand hem daar aangeraakt.
Het was hemels, het tintelde hem door zijn onderlijf heen.
Het leek wel of de tijd verdwenen was in dit vreemde bos, en hij had werkelijk geen enkel idee meer van tijd.
Hij voelde alleen die hemelse aanraking van die ijskoude hand.
Wat of wie het was deed er niet meer toe.
Hij genoot zoals nooit tevoren. Hij snikte het uit zo fijn was het voor hem. En toen hij bijna het hoogtepunt zou bereiken, voelde hij hoe een zacht, vochtig geslachtsdeel dat aandeed als dat van vrouwen zich sloot rondom zijn geslacht.
Het vreemde was wel, het was tevens ijzig koud maar niet minder lekker.
Hij voelde hoe er twee koude benen om zijn heupen sloten en zich bewogen tot hij zich niet meer in kon houden en hij kwam in de onbekende onzichtbare schoot en schokkend kwam hij klaar, sidderend en trillend op zijn benen, met trekkingen rondom zijn mond, keek hij verwilderd naar de modder onder zich en wilde voelen wat hetgeen was dat hij.die hem.
En hij greep en trok aan natte modderige haren, en trok het omhoog, een log en zwaar lijf.
Versuft staarde hij naar het lijk van een al lang geleden overleden vrouw, zo dood als een pier.
Vol afschuw gooide hij het van zich af, en wist niet hoe snel hij uit de modder moest komen.
Waar hij de kracht vandaan haalde wist hij niet. Maar hij bereikte de kant en trok zich uit het moeras, en keek snel achterom.
Waar hij vol walging keek naar het dode lichaam, van een ooit verdwenen vrouw, een vrouw vermist in het moeras.
Hoelang geleden wist hij niet maar ze lag er als zolang waarschijnlijk.
Hij rilde en begreep niets van wat hem was overkomen.
Hij rende weg langs het bospad waar langs hij gekomen was, hij voelde zich ziek van ellende, wat was hem toch overkomen?
Hij voelde zich smerig, en wilde water, om zijn dorst te lessen en om zich te wassen.
Had hij *** gehad met een lijk?
Hij rende alsof de duivel hem op de hielen zat, langs de berm richting zijn motor.
Waar net een tractor langskwam rijden, hij riep de boer op de tractor om te stoppen.
Wacht help me.help me, hijgde hij.
De boer stopte en stapte van de tractor.
Rustig aan jongen, zei hij goedmoedig en stak zijn hand uit naar Jonathan. Kalm aan maar! Jonathan kon wel huilen. Hij voelde zich zo vreemd. Hij vertelde stotterend zijn verhaal. Over het bos en de kilte en het moeras. Over zijn ervaring in het moeras vertelde hij niet.
Hiervoor schaamde hij zich nml te zeer.
De boer glimlachte geheimzinnig, dat is onze moerasheks jongen, heeft ze je te pakken gehad? Lachte de boer.
Ja vast wel dat doet ze met mooie jonge mannen.
Hoe bedoelt u? Vroeg Jonathan met een blos.
Oh dat is de dochter van een herbergier, een eeuw geleden bracht zij de klanten plezier als je snapt wat ik bedoel.
Maar op een nacht kwam er een vreemdeling, iemand die niet van hier kwam, hij nam haar mee naar het bos en ze hebben haar nooit meer gezien. Men dacht dat ze er vandoor was gegaan met hem, maar schijnbaar heeft hij haar omgebracht bij het moeras en het lijk gedumpt.
Sinds die tijd, als er mannen in de omgeving zijn, schijnt ze ze aan te trekken om door dat bospad te gaan lopen. En altijd komen ze terecht in het moeras, en dan begint de pret.
Jahaa de boer lachte.
Ook ik was eens haar minnaar.
Sommige mannen uit ons dorp gaan er wel eens expres naartoe hoor, ff de broek uit pootje baaien in het moeras. En Mary heeft weer het geluk een man in haar moeras te kunnen bevredigen.
De boer lachte hardop, en even later had Jonathan weer benzine in zijn tank.
Hij wist niet hoe snel hij moest vertrekken van die plek.
Hij reed als een duivel, ver weg van dat bos.
Doch jaren later, droomde hij nog steeds over die geheimzinnige Mary in het moeras. En het echte genot zoals toen heeft hij nooit weer gevonden.
Geschreven door
AngelWings