Psychologiseren

Psychologiseren

vrijdag 13 maart 2009 | 09:58 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 13 maart 2009 | 10:12

Tekstgrootte





Iedereen die niet lekker in zijn vel zit en niet weet waar dat gevoel vandaan komt, kan hem nu raadplegen: de depri-test van zorgverzekeraar CZ. Een soort zelfhulppsycholoog op internet, te vinden onder de kop 'aandoeningen'. Volgens CZ kampt 15 procent van de Nederlanders met een lichte of zwaardere depressie.
En CZ kan het weten, want zij heeft er onderzoek naar gedaan. Gezocht is naar symptomen als 'zich vaker zorgen maken over de recessie' en 'dreiging van ontslag'. Op zich niet zo vreemd dat je zorgen hebt als je een gezin hebt te onderhouden en je baan op de tocht staat. Het zou eerder opvallend zijn als mensen zich daarbij kiplekker voelen.

Andere onderzochte zaken waren bijvoorbeeld 'minder koffie drinken', 'minder tuinieren', 'vaker overwerken' en 'minder op vakantie gaan'. Deze symptomen ben ik nooit in een leerboek tegengekomen. CZ meent aan de hand hiervan toch te kunnen concluderen dat er flink wat chagrijnige mensen rondlopen, die vooral (en daar gaat het om) op tijd hulp moeten zoeken.

De depri-test past in deze tijd waar we van de ene hype in de andere schijnen te moeten rollen. Je moet in je leven toch minstens één keertje depressief zijn geweest. Jan en alleman smijt met wetenschappelijke termen en iedereen is dokter van eigen lijf en geest. Er hebben nog nooit zoveel depressieve mensen rondgelopen als nu, zonder dat er ook maar een dokter aan te pas kwam.

De deskundigen hebben dat grotendeels aan zichzelf te danken. Zij hebben uitbundig meegeholpen van alles een probleem of een syndroom te maken en hebben snelle zelfhulpprogramma's ontwikkeld. Met dit psychologiseren van futiliteiten worden mensen die echt en terecht in een grote dip zitten, tekortgedaan. Of zoals psycholoog Rita Kohnstamm ooit zei: het is inflatie van het begrip 'probleem'.

Een kind telt ook al niet meer mee als hij niet op zijn minst hyperactief, hypersensitief of dyslectisch is. Je hebt als ouder geen echt kind als je niet met je spruit naar de één of andere therapie loopt, al is het maar naar de orthodontist voor een beugel of naar de logopedist omdat je kind de 's' niet goed uitspreekt. Hij moet hoogbegaafd zijn, niet meedoen met de groep, niet willen knippen en plakken of niet op tijd de basiskleuren weten. A-praktisch zijn, concentratieproblemen hebben, een lastpak of een scheidingskind zijn.

Een kind zonder diagnose is niet normaal, hij of zij is pas echt een probleem. Ouders willen later in geen geval van hun kind het verwijt krijgen dat zij niet goed voor hem of haar hebben gezorgd. Het gezonde, levenslustige kind dat zich op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo ontwikkelt, is een wetenschappelijk probleem geworden omdat hij niet in een curve past. Dat is onterecht. Het alledaagse kind met huis-tuin-en-keukenprobleempjes heeft geen aandoening en is ook niet ontwikkelingsgestoord.

Veel vage eigenaardigheden die nu tot problemen worden verheven, gaan gewoon vanzelf over. Net als sombere gevoelens als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen als het voorjaar wordt, zo groeien kinderen ook vaak over kinderziektes heen. Of ze leren ermee te leven. Gewoon, omdat ze ouder en wijzer worden, omdat ze leren praten, omdat ze meer levenservaring krijgen.

Het wordt tijd dat we onszelf wakker schudden, stoppen met dat gepsychologiseer, al die instant persoonlijkheidstesten links laten liggen en ons gezonde verstand gebruiken. Onze zegeningen tellen, daar kikkert een mens pas van op. Je kunt samen met de massa zwelgen in verdriet als een vliegtuig neerstort, samen lekker depri zitten wezen, maar je kunt jezelf ook na de eerste schrik toespreken dat het leven verder gaat.

http://www.bndestem.nl/extra/gezondheid/4653798/Psychologiseren.ece