Voor de liefste onbekende

Voor de liefste onbekende

Wat ben ik blij
dat
ik
je nog niet ken.
Ik bedank de sterren
en
de
maan
iedereen die komt of gaat
de
diepste
sporen
achter laat, behalve jij,
dat jij
mij
deuren, dicht
of open
steeds voorbij bent
gelopen.


Het is
maar goed dat je mij
niet
herkent.
Kussen onder
straatlantarens
en
samen
dwalen door de regen,

wéér verliefd
zijn, wéér
verliezen,
bijna
sterven van
verdriet-
dat hoeft
nu allemaal nog
niet

Ik
ben nog niet aan ons
gehecht.
Ik kijk
bepaald
niet naar je uit.
Neem
de tijd als je
dat
wilt.
Wacht een maand, een
jaar,
een
eeuwigheid en
één seconde meer-
maar
kom,
voordat ik mijn ogen
sluit

-Ingmar Heytze-

Jammer dat ik toch een glinstering van je zag
Dat ik ergens weet
Hoe het zal zijn
Jammer dat ik je nooit zal ontmoeten ergens
Maar ook weer fijn
Want het risico om lief te hebben
is zo pijnlijk
Dat ik weg wil rennen
Dat ik dat niet wil ervaren en voelen
Nee ik ren liever weg
Dan zijn in dat katzwijm
De nonsens van
verliefd zijn
je ziel overhoop
en iemand de macht
Waar je naar smacht
maar ook van weet
dat het kapot maakt
je ziel raakt
Hoe dan ook
En jij wegkwijnt als het niets wordt
beter van niet
van zijn!
Dat zijn
Van niet zijn
Liever stoer
en sterk
je 'mannetje' staan
en niet voor lul staan
Met niets dat iets had kunnen zijn!